روی زمین در افغانستان: ماموریت یوما مورانوشی برای آموزش و امید
در آگوست 2023، یوما مورانوشی، نماینده بنیاد موقوفات ژاپن، از کابل و بامیان در افغانستان دیدن کرد. هدف او: ارزیابی شرایط و حمایت از تلاش ها برای تعمیر جاده ها و بازسازی مدارس. سفر او دو سال پس از قدرت گرفتن مجدد طالبان انجام شد، در زمانی که افغانستان با چالش های عمیق انسانی و آموزشی مواجه است.
🕊️ حکومت طالبان پس از خروج آمریکا
از زمان حملات 11 سپتامبر 2001، بیش از 2500 سرباز آمریکایی در افغانستان جان خود را از دست دادند و بیش از 20000 زخمی شدند . افکار عمومی به سمت پایان دادن به جنگ تغییر کرد و منجر به توافق صلحی شد که در فوریه 2020 در دوحه توسط دولت ترامپ و طالبان امضا شد. خروج نیروهای آمریکایی در اوت 2021 تکمیل شد و طالبان کنترل خود را از سر گرفتند و این پایان حضور 20 ساله ایالات متحده بود.
پس از آن، تعداد آوارگان داخلی افزایش یافت. کمک های بین المللی کند شد و کشور عمیق تر در بحران اقتصادی ، کمبود مواد غذایی و چالش های آب و هوایی فرو رفت. امروزه بیش از دو سوم جمعیت افغانستان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.
🚫 ملتی از محدودیت ها
طالبان افغانستان را بر اساس تفسیر دقیق قوانین اسلامی اداره می کنند. اکنون زنان فقط مجاز به حضور در مدارس ابتدایی هستند و در ژوئیه 2023 ، رژیم تمام سالن‌های زیبایی را در سراسر کشور تعطیل کرد و نقش‌های اجتماعی و اقتصادی زنان را محدودتر کرد.
علیرغم انتقادهای بین المللی و درخواست های مکرر سازمان ملل برای اصلاحات، طالبان از اجرای تغییرات معنادار خودداری کرده است. تحصیل، کار و حقوق زنان به شدت محدود شده است.
📚 آموزش در بحران
دسترسی به آموزش در افغانستان به شدت محدود است:
- بسیاری از کودکان در کلاس های درس در فضای باز ، فاقد ساختمان، مواد و معلم هستند.
- دختران نسبت به پسران با موانع بزرگتری روبرو هستند . حتی در مدارس ابتدایی که مجاز به تحصیل هستند، تنها 40 درصد تحصیلات خود را تکمیل می کنند .
- نرخ باسوادی جوانان زن (15 تا 24 سال) فقط 56 درصد است (یونیسف، وضعیت کودکان جهان 2021 ).
مورانوشی در جریان این سفر با مقامات محلی و اعضای جامعه دیدار کرد . او مدارسی را مشاهده کرد که در اثر جنگ آسیب دیده بودند ، بدون میز، بدون خودکار ، و سیستمی که پسران در صبح و دختران در بعدازظهر در آن شرکت می‌کردند – زمان یادگیری را به نصف کاهش داد.
نماینده مورانوشی در مورد افکار خود در مورد افغانستان اظهار نظر کرد.
«افغانستان یکی از محدودترین کشورهای جهان است. من از این منظر فکر می کنم که بعد از 20 یا 30 سال ادامه این محدودیت ها چه بر سر مردم خواهد آمد. در حالی که امکانات برای مردم تنگ می شود، ایده های حکومت طالبان در مورد راه حل درست چه آینده ای را به همراه خواهد داشت؟
بچه هایی که در افغانستان به دنیا می آیند و مشمول این محدودیت ها هستند، هیچ گناهی ندارند. ما نمی توانیم به سادگی وضعیت اجبار به تحصیل در یک محیط سخت را به عنوان چیزی که نمی توان کمک کرد زیرا آنها در افغانستان متولد شده اند رد کنیم. تصور این که اگر قدرت اقتصادی کشور در حال حاضر ضعیف باشد و حتی از تحصیل محدود شده باشند، برای بچه ها راحت نیست که از آن وضعیت خارج شوند و زنده بمانند.
با توجه به درگیری هایی که در حال حاضر در سرتاسر جهان رخ می دهد، اولویت بندی اینکه کجا باید حمایت شود بسیار دشوار است. من درک می کنم که حتی کشورهای توسعه یافته مانند ژاپن و ایالات متحده چالش های زیادی دارند. من نمی توانم کشور را اساساً تغییر دهم، اما می خواهم حداقل در جایی که بتوانم از افغانستان حمایت کنم.
وضعیت کنونی افغانستان را نمی توان تنها از روی اخبار فهمید، اما با رفتن به آنجا و صحبت با مردم آنجا، می توانید به وضوح همه چیز را ببینید. با توجه به حمایت های آینده از افغانستان، فعالیت های مورانوشی نماینده بنیاد موقوفات جاپان ارزش توجه دارد.